معنی اثری از عبدالرحیم تبریزی

حل جدول

اثری از عبدالرحیم تبریزی

نخبه سپهری

مسائل الحیات، نخبه سپهری

مسالک المحسنین

لغت نامه دهخدا

عبدالرحیم

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن احمد حرانی. رجوع به حرانی عبدالرحیم بن احمد، مکنی به ابوالطبیب شود.

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن علی بن السعید اللخمی. رجوع به قاضی فاضل عبدالرحیم بن علی بن حسین... شود.

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن علی بن مرزبان. رجوع به ابن مرزبان ابواحمد عبدالرحیم در این لغتنامه و الاعلام زرکلی شود.

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن ابوالقاسم قشیری، مکنی به ابونصر. رجوع به ابونصر عبدالرحیم بن ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن القشیری در این لغتنامه و الاعلام زرکلی شود.

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن محمدبن اسماعیل ابن نباته الفارقی، مکنی به ابویحیی. رجوع به ابن نباته عبدالرحیم بن محمد در این لغتنامه و الاعلام زرکلی شود.

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن علی معروف به ابن دخوار. رجوع به ابن دخوار ابو محمدعبدالرحیم... شود.

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن محمدبن عبدالرحیم عزالدین، مکنی به ابن الفرات. مردی فاضل و از مردم مصر بود از تألیفات اوست: تذکره الانام فی النهی عن القیام و جز آن. وی به سال 759 هَ. ق. به قاهره متولد شد و به سال 851 هَ. ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی).

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن عبدالرحمان بن احمد السید الشریف العباسی. وی فاضل و عالم به لغت و حدیث بود. به سال 867 هَ. ق. به قاهره متولد و به سال 963 هَ. ق. درگذشت. از تألیفات اوست: فیض الباری در شرح غریب صحیح البخاری. (از الاعلام زرکلی).

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) ابن مصطفی بن احمد الدمشقی الصالحی، مکنی به ابن شقده. وی مردی فاضل بود و به تاریخ سخت عنایت داشت. از تألیفات اوست: المنتخب. مختصر شذرات الذهب عسکری. وی در حدود 90 سالگی به سال 1160 هَ. ق. به صالحیه ٔ دمشق درگذشت. (از الاعلام زرکلی).

عبدالرحیم. [ع َدُرْ رَ] (اِخ) ابن محمدبن عثمان الخیاط پیشوای فرقه ٔ خیاطیه است که در اواخر قرن سوم و اوائل قرن چهارم میزیسته است. وی استاد ابوالقاسم کعبی و مؤلف کتاب الانتصار است. (از تاریخ ادبیات صفا ج 1 ص 278).

عبدالرحیم. [ع َ دُرْ رَ] (اِخ) دهی است از دهستان شراء پایین بخش وفس شهرستان اراک واقع در 30هزار گزی جنوب باختر کمیجان و هشت هزار گزی راه عمومی. ناحیه ای است کوهستانی. سردسیر. 1165 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و چشمه تأمین میشود. محصولاتش غلات و انگور است. اهالی به کشاورزی اشتغال دارند. راه مالرو دارد و در فصل خشکی از طریق کارخانه اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).

عبدالرحیم. [ع َدُرْ رَ] (اِخ) ابن حسین بن عبدالرحمان معروف به حافظ عراقی و مکنی به ابوالفضل. از بزرگان حفاظ حدیث واز نژاد کرد است. به سال 725 هَ. ق. به رازنا از اعمال اربل متولد شد. و در خردسالی با پدر خود به مصررفت و در آنجا نبوغ یافت. سپس به مکه و مدینه و قدس و دمشق و بعلبک رفت و به سال 806 به قاهره درگذشت. از تألیفات اوست: المغنی عن حمل الاسفار فی الاسفار. نکت منهاج البیضاوی فی الاصول. ذیل علی المیزان. الالفیه فی غریب الحدیث. نظم السیره النبویه. تخریج احادیث الاحیاء. تقریب الاسانید. ذیل علی ذیل العبرللذهبی. معجم که در آن ترجمه ٔ گروهی از کسانی که در قرن هشتم هجری میزیسته اند آمده است. التقیید. الایضاح فی مصطلح الحدیث. شرح التقریب و جز آن. (از الاعلام زرکلی).